Ile razy, droga Mamo, próbowałaś sobie poradzić z niegrzecznym dzieckiem w najróżniejszych sytuacjach dnia codziennego? Maluch ogłosił strajk i nie chce słyszeć o jedzeniu, ze złością zrzuca rzeczy ze sklepowych regałów czy może reaguje histerią na odmowę kupienia mu nowej zabawki?
Niegrzeczne dzieci nie istnieją
Będziesz zapewne zdziwiona, ale żadne dziecko nie jest z natury niegrzeczne. Problem leży tylko i wyłącznie w niegrzecznym zachowaniu naszej latorośli. Warto sobie to uświadomić. Wówczas rady zawarte w naszym artykule okażą się być niezwykle pomocne i co najważniejsze – skuteczne.
Stawiaj granice
Każdy rodzic co innego rozumie pod pojęciem „niegrzecznego zachowania”. Dla jednego problemem będą utarczki rodzeństwa, podczas gdy drugi będzie uznawał to za całkowicie naturalny objaw odwiecznej rywalizacji wśród rodzeństwa.
Powinniśmy od samego początku dać maluchowi do zrozumienia, gdy jego określone zachowanie nie spotyka się z naszą akceptacją. Dobrym pomysłem jest podkreślanie przy dziecku obowiązujących w domu reguł. Powtarzajmy więc przy nim, że „naszej rodzinie każdy ścieli po sobie łóżko”, jeżeli chcemy, by i dziecko dbało o porządek w swoim pokoju. Ale uwaga – metoda ta ma szansę poskutkować tylko wówczas, gdy sami również przestrzegamy tych zasad. Nie łudźmy się, że dziecko będzie respektować reguły domowego kodeksu, jeżeli my sami nie będziemy się do niego stosować.
Czym skorupka za młodu nasiąknie…
Warto również wykorzystać moment, gdy nasza pociecha przejawia naturalną na pewnym etapie swojego rozwoju potrzebę naśladowania rodziców. Jest to idealny czas, by skutecznie wpoić malcowi pewne zasady postępowania i reagowania na różne życiowe zdarzenia. Jeżeli wówczas pokażemy dziecku, że potrafimy poradzić sobie z negatywnymi emocjami w inny sposób niż zachowując się agresywnie, dziecko z pewnością zacznie nas naśladować. Zamiast w złości przeklinać czy rzucać przedmiotami gdy coś wytrąci nas z równowagi, po prostu powiedzmy dziecku, że zdenerwowaliśmy się i potrzebujemy chwili, by uspokoić się.
Bądź konsekwentny
Jednym z najgorszych możliwych zachowań rodzica jest brak konsekwencji w działaniu. Jeżeli chcemy, by dziecko nie postępowało się w określony sposób, nie możemy raz mu tego zabraniać, a raz dawać przyzwolenie. Jeżeli nie podoba nam się rzucanie sztućcami po podłodze, nie możemy raz nazywać malucha łobuziakiem, a raz ganić za to zachowanie. Dziecko powinno wiedzieć, że jego zachowanie zawsze wywoła określony skutek.
Nie bój się pochwał i nagród
Stosuj je tylko mądrze. Zamiast używać zaprzeczeń typu: „Dziś zachowywałeś się ładnie, nie zabrałeś zabawek bratu”, połóż nacisk na zachowania przez Ciebie pożądane. Doceń więc chociażby starania malucha podczas sprzątania jego pokoju, podkreśl też, że cieszy Cię jego pracowitość i zaangażowanie. Wzmocnisz w ten sposób pozytywne zachowania u pociechy.
Po udanym spacerze, w trakcie którego maluch nie próbował podjąć próby ucieczki spod rodzicielskiej opieki, zabierzmy dziecko na lody, mówiąc, że z takim miłym towarzyszem spacerów możesz pójść nawet i na koniec świata.
Możemy też uciec się do małej sztuczki. Dzieci uwielbiają tajemnice, co warto wykorzystać ucząc je posłuszeństwa. Po wizycie u znajomych szepnij dziecku: „Zdradzę Tobie tajemnicę. Pani Ania powiedziała mi, że tak sympatycznej dziewczynki jak Ty jeszcze nie spotkała. Bardzo Cię lubi.”
Poniżej przedstawiamy kilka typowych i najczęstszych problemów jakie miewają rodzice z niesfornymi maluchami, a także podpowiadamy jak sobie w takich sytuacjach poradzić.
Rzucanie się na podłogę w sklepie
Dziecko krzyczy i dziko wije się po podłodze chcąc wymusić na rodzicu kupno określonej rzeczy, doprowadzając tym samym mamę bądź tatę do kresu wytrzymałości… To powszechne zachowanie, z którym chyba każdy rodzic na świecie ma chociaż raz do czynienia w swojej karierze wychowawczej.
Po pierwsze, można całą sytuację najzwyczajniej w świecie przeczekać. Wymaga ona jednak od opiekuna sporych pokładów anielskiej wręcz cierpliwości. Trzeba być odpornym nie tylko na wrzaski i płacz malucha, ale również na nieprzychylne spojrzenia przechodniów. Po drugie, możemy też starać się odciągnąć uwagę dziecka, kierując ją na coś innego. Dobrym sposobem jest również wzmocnienie pozytywnych zachowań malucha. Wystarczy obiecać mu, że po zakupach zrobionych bez awantur udacie się na plac zabaw. Możecie też zaczynać zakupy od uwzględnienia potrzeb dziecka – wówczas wystarczy kupić maluchowi małą przekąskę, chociażby owoc. Często zapobiega to napadom dziecięcej histerii.
Niszczenie przedmiotów
Jeżeli Twoje dziecko uporczywie niszczy domowe sprzęty, rada na takie zachowanie jest bardzo prosta. Gdy maluch nie szanuje naszych przedmiotów, uczulmy go, że wówczas musi w zamian oddać na cały dzień jakąś swoją rzecz. Bądźcie konsekwentni, a zdziwicie się jak to działa!
Wybieganie na ulicę
To kolejna powszechna bolączka niejednego rodzica. Dziecko nie robi sobie nic z napominań i krzyków opiekuna. W pierwszej kolejności, powinniśmy dać jasno dziecku do zrozumienia, że nie akceptujemy takiego zachowania. Starszakowi możemy spróbować wytłumaczyć, że jego ucieczki mogą skończyć się bardzo niebezpiecznie. Podkreślmy też, że będziemy zmuszeni wrócić do domu, jeżeli dziecko nie zmieni swojego zachowania. Jeżeli to nie podziała, musimy wykazać się determinacją i po prostu wrócić do domu. A jeżeli akurat jest to niemożliwe? Nie pozostaje nam wtedy nic innego jak trzymanie dziecka za rękę. Niech krzyczy, wyrywa się, pokłada na ziemi – nie odpuszczajcie!
Niegrzeczne zachowanie w czyimś domu
A co jeśli nasza pociecha zaczyna okazywać złość podczas wizyty u znajomych? Wbrew pozorom w takiej sytuacji rozwiązanie jest jeszcze prostsze i skuteczniejsze. I nie wymaga nawet udziału rodzica. Dzieci bowiem najbardziej zawstydza uwaga zwrócona nie przez rodzica, a przez obcą osobę. Niech zatem to Twoja znajoma powie maluchowi, by przestał zrzucać książki z regału.
Możecie również porozmawiać z malcem w cztery oczy i wytłumaczyć, że konsekwencją dalszego zachowania w taki sposób będzie zapewne to, że już więcej nie zostanie zaproszeni w gości.
W ostateczności, gdy nic innego nie skutkuje wówczas trzeba po prostu zakończyć odwiedziny. Jest to z pewnością sytuacja niekomfortowa, lecz z drugiej strony także ciągłe upominanie dziecka i pilnowanie, by nie wyrządziło szkód nie sprawi, że wizyta będzie udana dla obu stron.
Bicie rodzica lub innych domowników
W takiej sytuacji musimy dać dziecku jasny sygnał, że jeżeli maluch kogoś uderzy, to sam na tym straci. A straci dużo, bo naszą obecność – powinniśmy odesłać dziecko do pokoju, by w samotności zastanowiło się nad skutkami swojego zachowania. I tutaj musimy wykazać się stanowczością- to nie my zaglądamy pierwsi do dziecka, lecz to nasza pociecha powinna do nas przyjść z przeprosinami.
Zawsze też pamiętajmy, że nasze dziecko nie zachowuje się w taki a nie inny sposób dlatego, że chce nam zrobić na złość. Ono najzwyczajniej na świecie jest tylko dzieckiem i dopiero uczy się jak powinno właściwie postępować.
Jak odróżnić zwykłe nieposłuszeństwo od zespołu Aspergera?
Jednak czasem mimo naszych starań i wysiłków dziecko nie robi sobie nic z naszych metod wychowawczych. Notorycznie przeszkadza w trakcie lekcji, nie szanuje innych dzieci w trakcie wspólnej zabawy, zachowuje się agresywnie, nie potrafi opanować gniewu.
Może to wskazywać na zespół Aspergera. To trudne do zdiagnozowana zaburzenie rozwoju młodego człowieka obejmuje przede wszystkim upośledzenie umiejętności społecznych, trudności w akceptowaniu zmian, ograniczoną elastyczność myślenia przy braku upośledzenia umysłowego oraz szczególnie pochłaniające, obsesyjne zainteresowania. Sam rozwój mowy oraz rozwój poznawczy przebiegają natomiast bez zakłóceń.
Zaburzenie to jest kwalifikowane jako odmiana autyzmu, z tą różnicą, że dziecko dotknięte zespołem Aspergera pod względem intelektualnym rozwija się prawidłowo. Dzieci dotknięte tą przypadłością mogą jednak wyrosnąć na szczęśliwych i dobrze przystosowanych do życia w społeczeństwie dorosłych. Wszystko za sprawą odpowiednich terapii, takich jak chociażby trening komunikacji, które uczą umiejętności społecznych już najmłodszych.
Dlatego też jeżeli podejrzewamy, że za niegrzecznym zachowaniem naszego malucha kryje się zespół Aspergera, wówczas warto nie zwlekać i zabrać dziecko do lekarza specjalizującego się w psychiatrii najmłodszych.
2 thoughts on “Sposoby na niegrzeczne dzieci”
paulina
(18-10-2017 - 13:02)Wiadomo, że dzieci nie rodzą się złe ani niegrzeczne, ale jak to jest że dwójka maluchów wychowywanych tak samo może być taka różna.
Artykuł daje wiele do myślenia.
SokowaRodzina
(18-10-2017 - 13:03)Miłość i bliskość na pewno nigdy nie zaszkodzi.